O meu paso a E.S.O

Acórdome como si fóra onte, eu estaba moi nervioso e Bruno tamén, chegou o momento, eu estaba moi nervioso quería que me tocara na clase de Bruno.
Comenzaron a dicir os nomes e por moi mala sorte non me tocou con Bruno, pero a verdade non importoume tanto, conocín a Berta unha nena boa compañeira, caíume xenial.
Presenteille a Bruno e comenzaron a falar e fixémonos moi bós amigos, éramos e seguemos sendo inseparables.
Son os meus mellores amigos, ao final aquel día que pensaba que iba a ser moi malo acabou sendo un día perfecto fixen novos amigos.

O meu colexio

O bautizo de Paloma, a irmá de Richard

O BAUTIZO DE PALOMA:

Oxe foi un día moi especial, xa que miña irmá celebrou o seu bautizo.
Celebrouno, nun restaurante no que había moito espazo no xardín para xogar.
Asistiron moitos nenos polo que fixemos cantidade de actividades e xogos todos xuntos e cunha monitora que os organizaba.
Comemos un montón ata rebentar, tanto, que logo, case ninguén queria probar a tarta, solo Paloma que aínda que é moi pequena, come moitísimo.
Pola tarde,primeiro, xogamos ao escondite.
Logo,"a bomba", consiste en que se forme un coro de nenos que teñen que pasarse unha pelota a persoa continua, mentres, outro neno está situado no medio cos ollos pechados, contando os numeros do un ao vinte e ao chegar ata vinte ten que dicir en alto: Explotou!
E quen en ese intre, teña a bóla será eliminado do xogo.
Tamén xogamos a xogos de auga, e nos metímos na piscina. Nela nos sacamos moitas fotos debaixo do auga cunha cámara acuática de Xiana, a mellor amiga da miña irmá.
Para finalizar, ao amencer fixemos unha especie de merenda-cea, e tamén fixemos moitísimos xogos nocturnos,aparte bailamos coma locos todos facendo o parvo coa monitora e os nosos pais e familiares.A festa acabou as once e media da noite. Foi un día xenial!

A primeira comuñón de Richard

Onte pola noite estiben a soñar con alguns dos días mais importantes da miña vida.
Un deses días foi cando fixen a miña primeira comuñón. Veredes; na miña falimilia todos son moi relixiosos e eu, como membro da familia que son, non iba a ser menos. Para min ese día foi moi especial porque foi a primeira vez na miña vida que comolguei pero como calquer neno, eu tamén me fixo nos agasallos!
Non se pensen ustedes. A verdade es que na miña familia hai moita xente e os meus pais invitaron a todo o mundo... Por tanto recibin un montón de agasallos: a wii, unha cámara de fotografar, unha cámara para grabar, reloxos, moito diñeiro... Cando chegara o momento de empezar a abrir agasallos parecía que aquilo non iba acabar nunca.
Pero si que rematou. No soño recordei que viñeran moitos amigos mios do colexio, e habíamos comido moitísimas cousas. Ademais a tarta había sido moi grande! Tamén teño o recordo de que cando chegáramos a casa tiña tantos agasallos que casi non me cabían na habitacion....
Foi unha das mellores festas da miña vida!!!

Na miña primeira comuñón

A miña irmá Paloma

Eu estaba xogando ao baloncesto co meu amigo Bruno, cando de repente viño a miña profesora Ana correndo e díxome que tiña que ir ao hospital, eu pensei que había pasado algo malo pero cando cheguei ao hospital vi a miña nai que tiña a unha nena nos brazos e eu díxenlle.

- Mama quén é esa nena?

- Hola, Richard, esta é a túa irmá Paloma.- dixo a miña nai.

Eu non mo creía tiña unha irmá pequena, era moi guapa e o segue sendo, e ademais a miña nai púxolle o nome de Paloma como eu quería.

Quero moitísimo a miña irmá Paloma, é a mellor.

Logo cándo volvín ao colexio Bruno díxome.

- Que pasou Richard?

- Que naceu a miña irmá Paloma.- dixen eu gritando.

Puxímonos todos moi contentos, era o día máis felíz da miña vida.
Ista é a miña irmá Paloma o día que naceu.

Miña irmán; Paloma

O primer día de colexio de Richard

Hoxe vos vou falar sobre o meu primer día no cole:

O primer día de colexio todo o mundo o soe recordar como algo malo e inxusto, xa que moitos nenos choran por entrar por primeira vez nun lugar onde lle van poner normas, horarios, as veces castigos...

Hoxe fun a casa dun amigo meu; un amigo de confianza. Bruno e eu nos coñecimos o primeiro día de colexio, son unha de esas amistades que comenzan con gritos de chorimiqueo ao comenzar as clases, unha de esas amistades que comenzas chorando pero despois de cinco minutos olvídasche de todo e comenzas a rír sin parar; en definitiva un amigo de verdade. 
O outro día fun xogar a casa de Bruno, e despois de estar un bó rato xogando coa play-station, despois ir o xardín a xogar ao fútbol, correr por toda a casa mentras nos escondíamos... (xogos normales aos que xogas cando eres pequeno); despois de xogar a todo iso se nos ocurriu ver uns álbuns de fotos. Alí estaban moitas fotos de Bruno e mais eu xa que as nosas nais fiexéronse moi amigas, e sempre levaban a cámara para fotografiarmos ao entrar no colexio. empre estabámos alí, na porta da entrada do colexio posando, sempre igual... Logo volvamos o meu primeiro día de colexio encontreime con el na porta (e por suposto houbo unha foto) despois subimos as pequenas escaleiras que nos levarian ao lugar onde pasariamos o noso primer ano de clase no colexio. Nos tocou a clase de "3 anos B". Alí Bruno e mais eu nos encontramos on mais nenos da nosa idade (uns mais altos outros mais baixos, alguns con maior mentalidade...) Ese mesmo día fixemos outro amigo (Felipe); era un neno máis alto cá nos, rubio e de ollos azuis... (claro que con este físico Felipe xa ligaba asta cando tiña 3 anos... xa vos imaxinades com está agora...) Pasamos o día no colexio xogando e coñecendo a nenos... A ultima hora tocou o timbre e baixamos as escaleras polas que subíramos e alí fomos a porta d colexio onde nos recollerían as nosas nais (con a cámara en mano... houbo outra foto na salida) e despois nos fumos a casa.

Bruno e mais eu.

O primeiro día de gardería de Richard

Ola! hoxe na miña casa estabamos  falar de cando eramos pequenos, e de súpeto aos meus pais acordouselles o meu primeiro día da gardería.

Estaba diante duns amigos,e pasei moita vergoña, xa que o meu primeiro día de gardería non foi especialmente o mellor día do mundo, pois tan pronto como meus pais me deixaron pés a dentro da gardería, púxenme super nervioso, tanto que mexime por mín, e xusto, cando me tiña en colo unha mestra! 

Non sei se estaría acostumada a estas cousas, pero dende logo non debeu quedar moi contenta a pobre.
Logo, cando foi a hora de xantar, todos os nenos sentámonos arredor das mesas, e eu quedei coma un parvo cando todos comezaron a coller as culleres para tomar a soupa e eu non sabía nen con que man collela...
Máis tarde, viño unha das cociñeiras a axudarme e eu ao cabo dunhas culleradas comecei a notar que a comida non me sentaba moi ben e... Vomiteille na roupa á cociñeira!
Pero en fin, son cousas de nenos pequenos.